ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ : Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1965. Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ την περίοδο 1980-81 στον Εθνικό Γ.Σ. Αθηνών (παιδικό, εφηβικό, ανδρικό) με προπονητή τον αείμνηστο Πόλυ Πολυτιμίδη. Το 1985 πέτυχα την εισαγωγή μου στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δ.Π.Θ. (Κομοτηνή). Αποφοίτησα το 1989 με κύρια ειδικότητα στο μπάσκετ. Εργάστηκα 1η φόρα ως προπονητής το 1986 στο παιδικό τμήμα του Σπάρτακου Αγ. Θεοδώρων Ροδόπης. Σύλλογοι που αγωνίστηκα: Γ.Α.Σ. Κομοτηνή (Α2 Εθνική 1989-90,1995-96), Α.Π.Σ. Πανθρακικός (Γ΄Εθνική 1986-89), Μ.Σ. Εθνικός Αλεξανδρούπολης (Γ' Εθνική 1994-95, Α' ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1996-97), Α.Ε. Κομοτηνής Μ.Γ.Σ. (Α' ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1997-98, 2001-02), Δ.Α.Ν.Σ. Δωριεύς (Α' Τ.Ε. Δωδεκανήσου 2002-03), Εθνικός Γ.Σ.(Β' ΕΣΚΑ 1980-1985), Α.Σ. Κτησιφών Παιανίας (Β' ΕΣΚΑ 1990-94), Α.Π.Σ. Σπάρτακος Αγ. Θεοδώρων (Β' ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1999-00). Σύλλογοι που εργάστηκα: Γ.Α.Σ. Κομοτηνή (Ακαδημίες), Α.Ε. Κομοτηνής Μ.Γ.Σ. (Α' Ανδρών-παιδικό-εφηβικό-Ακαδημίες), Δ.Α.Ν.Σ. Δωριεύς (Α' Ανδρών-παιδικό), Α.Σ. Κτησιφών Παιανίας (παιδικό-εφηβικό), Α.Π.Σ. Σπάρτακος Αγ. Θεοδώρων (Β' Ανδρών-παιδικό-Ακαδημίες), Άτλας Κομοτηνής B.C. (Ακαδημίες). Αξέχαστες στιγμές : Άνοδος στην Γ’ Εθνική με τον Α.Π.Σ. Πανθρακικός 1986-87, Άνοδος στην Β’ ΕΣΚΑ με τον Α.Σ. Κτησιφών Παιανίας 1991-92, Άνοδος στην Α’ ΕΚΑΣΑΜΑΘ με τον Α.Π.Σ. Σπάρτακος Αγ. Θεοδώρων 1999-00, Μέλος της μικτής ομάδας της ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1987-88 και 1988-89, Πρωταθλητής στο πρωτάθλημα μπάσκετ Αεροπορίας με την 124 ΠΒΕ 1990, 10ος πιο εύστοχος στα τρίποντα στην Α2 Εθνική 1989-90 16/40 (40%), 13η θέση στο Παγκόσμιο Παλαίμαχων στην κατηγορία +40 το 2013, 2η θέση στο 1ο Πανελλήνιο τουρνουά Παλαίμαχων στην κατηγορία +40 2012. 720 επίσημα παιχνίδια, 311 νίκες- 399 ήττες ποσοστό 43.19% νίκες-55.41% ήττες. Την σεζόν 2024-25 προπονητής στο παιδικό τμήμα του Άτλα Κομοτηνής B.C. και σε τμήμα γεννημένων 2010-11.

20 Οκτ 2010

Στον απόηχο της 1ης αγωνιστικής

Πείτε μου ρε παιδιά, πόσοι ασχολούμαστε με το πρωτάθλημα της Α' ανδρών ΕΚΑΣΑΜΑΘ?
Να είμαστε 150 άτομα ? 200 άτομα ? 300 άτομα?.
Είμαστε όλοι γνωστοί?
Πείτε μου, γιατί το πρωτάθλημα να είναι πόλεμος?
Γιατί να βλεπόμαστε σαν εχθροί?
Γιατί να βριζόμαστε και να τσακωνόμαστε?
Γιατί για χάρη της νίκης, της ανόδου ή της σωτηρίας να κερδίζει ο πιο τραμπούκος και ο πιο ξυλοκόπος?
Τι θέλουμε? να παίζεται σωστό μπάσκετ και να κερδίζει ο καλύτερος? ή χέσ' το μπάσκετ να κερδίσουμε με οποιοδήποτε τρόπο? (ξύλο και τραμπουκισμό) λες και θα έρθουν οι χιλιάδες φίλαθλοι, θα κοπούν περισσότερα εισιτήρια, θα πάρουμε τους φοβερούς μισθούς, θα χεστούμε στα εκατομμύρια, θα κάνουμε τα τεράστια τηλεοπτικά συμβόλαια, θα πάρουμε τις φοβερές επιχορηγήσεις και οδοιπορικά και θα έρθουν οι χορηγοί τρέχοντας.
Είμαστε για γέλια ρε παιδιά, να μας βγάζουν στο youtube και να γελάνε.

Και εντέλει τι ζητάμε απ' αυτό το πρωτάθλημα? την άνοδο? την σωτηρία? να παίζουμε καλό μπάσκετ? να αναδείξουμε  νέους και καλούς παίκτες ή να παίζουν οι τελειωμένοι, οι τραμπούκοι και οι ξυλοκόποι.

Αυτές οι ερωτήσεις πάνε σε όλους μας, αρχή, προπονητές, αθλητές αλλά κυρίως στους κύριους διαιτητές οι οποίοι δεν τολμούν γιατί τρομοκρατούνται και φοβούνται.

Γιατί ρε παιδιά το κάνετε αυτό? ποιο? να προπηλακίζετε και να φοβίζετε τους διαιτητές.
Και γιατί κύριοι διαιτητές τους ανέχεστε? τόσο λίγοι, άβουλοι και φοβητσιάρηδες είστε?
Και επιτέλους οι αρχές του πρωταθλήματος θα νοιαστούν για το μπάσκετ σαν άθλημα? θα κάνουν τους διαιτητές να αισθάνονται ασφαλείς και να σφυρίζουν αμερόληπτα και τις ομάδες να νοιώθουν ότι θα αντιμετωπιστούν όπου πηγαίνουν δίκαια. 

Ας ξεκαθαρίσουμε τη δουλειά του καθενός ρε παιδιά, οι αρχές είναι για να ελέγχουν και να διεξάγουν ένα σωστό πρωτάθλημα όπου ο κύριος στόχος του είναι να παίζεται σωστό μπάσκετ και να αναδεικνύονται οι καλύτεροι παίκτες και οι καλύτερες ομάδες, ο διαιτητής είναι για να εφαρμόζει τους κανονισμούς για να παίζεται σωστό μπάσκετ και να αναδεικνύονται οι καλύτεροι παίκτες και οι καλύτερες ομάδες, ο προπονητής είναι για να προετοιμάζει και να καθοδηγεί την ομάδα του να παίζει σύμφωνα με τους κανονισμούς σωστό μπάσκετ και να αναδεικνύει τους καλύτερους παίκτες και οι αθλητές είναι για να παίζουν το παιχνίδι σύμφωνα με τους κανονισμούς για να αναδεικνύουν τους εαυτούς τους και να παίζεται σωστό μπάσκετ και τίποτα άλλο.
Ο διαιτητής έχει να κάνει με τους προπονητές και τους παίκτες, ο προπονητής έχει να κάνει με την ομάδα του και τους διαιτητές και οι αθλητές έχουν να κάνουν με τον προπονητή τους και το παιχνίδι και κανέναν άλλο.

Άντε ωραία και σώθηκες ή βγήκες πρώτος και κατ' ουσίαν δεν παίζεις μπάσκετ, ούτε ανέδειξες ένα νέο καλό παίκτη, τι κατάλαβες? Αφού είναι θέμα χρόνου είτε έτσι είτε αλλιώς να πέσεις ή να διαλυθείς.
Άρα τι? μάθε να παίζεις σωστό μπάσκετ και ανέδειξε νέους καλούς παίκτες για να έχεις μέλλον.

Θα σας πω κάτι, ειλικρινά ρε παιδιά, δε με πειράζει να χάνω, ακόμα και να πέσω κατηγορία αν το αξίζω, ξέρετε ρε παιδιά τι με πειράζει οι απαράδεκτες συμπεριφορές αρχών, διαιτητών, προπονητών και αθλητών.

Συνεργαστείτε παιδιά, όλοι, για το καλό όλων μας, αλλιώς είμαστε χαμένοι, όλοι, από χέρι.

Να είστε όλοι καλά.

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Τα έβαλες όλα μαζί και είναι δύσκολο να κρατήσεις και να κρατηθείς από ένα πρόβλημα για να γίνει κουβέντα.
Σε έναν καυγά ευθύνες έχουν και οι δύο όχι μόνο ό ένας.
Στον χώρο της Α΄και όχι μόνο εκεί πέρασε μια κάκιστη νοοτροπία επίδειξης δύναμης και απόδειξης ικανοτήτων από παράγοντες και προπονητές.
Στην χώρα μας (στο μπάσκετ και όχι μόνο) τίποτα δεν λειτούργησε με βάση μια καθαρή υγιής οικονομική προσπάθεια.
Ποτέ δεν ξεκίνησε κάτι με προγραμματισμό σχέδιο για το μέλλον και πρόβλεψη για τυχόν εμπόδια. Παρορμητικός λαός που γρήγορα παίρνει μπροστά αλλά γρήγορα ξεχνάει.
Με τέτοιες λογικές δεν γίνεται να στήσεις μια ομάδα μια ακαδημία με μέλλον.
Οι όποιοι παράγοντες που μπήκαν στην αρχη είχαν μεράκι για το μπάσκετ είτε γιατί ήταν αποθημένο δικό τους είτε γιατί το παιδί τους μπήκε σε μια ομάδα και ανέλαβαν την οικονομικήν στήριξη.
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και με τις επιτυχίες παίρνουν αέρα τα μυαλά.
Φυσιολογικά κάπου εδώ θα έπρεπε να υπάρχει ρυθμιστικός παράγοντας που να βάζει κανόνες στο παιχνίδι και αυτός δεν είνα άλλος από τις κατα τόπους ενώσεις.
Και εδώ όπως και παντού κυριαρχεί η νοοτροποία των Κενταύρων των καρεκλοκένταυρων νέο είδος εξουσιαστή που κρατάει στα χέρια του τις τύχες τις προοπτικές του αθλήματος. Υπάρχει μια ωραία παροιμία που λέει πως τα σταματημένα ρολόγια καμαρώνουν γατί κάθε 12 ώρες δείχνουν την σωστή.
Οι προπονητές ο τρίοτς πόλος του παιχνιδιού έχουν δυστυχώς κλείσει τα αυτιά και τα μάτια τους και σαν νέες αυθεντίες κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δούνε μια πραγματικότητα που αλλάζει. Είναι που έχουν αναλάβει και έναν ρόλο που δεν ταιριάζει με το αντικείμενό τους. Δεν γίνεται να είναι και προπονητές και στελέχη. Ο καθένας στο είδος του και η κοπριά στα λάχανα.Είμαστε όπως και να το κάνουμε λαός που παθιάζεται με τα οφίτσια την εξουσία μικρή ή μεγάλη.
Μεγαλώνει το ίματζ μας έχουμε την εντύπωση αλλά ξεχνάμε πως η μαϊμού οσο πιο ψηλά ανεβαίνει τόσο δείχνει περισσότερο τον πισινό της.
Αν κα΄ποια στιγμή δεν καθήσουμε όλοι μαζί μαζί και εμείς που έμείς είμαστε οι γονείς ο τελευταίος τροχός της άμαξας να καθορίσουμε τα όρια του καθενός να βάλουμε τι είδους στόχους θέλουμε . Ανάπτυξη του μπάσκετ και εξαγωγή νέων παικτών , Άνοδο κατηγοριών αρκεί να υπάρχει υπόβαθρο να στηρίξει την προσπάθεια και τα λοιπά θα πελαγοδρομούμε και θα προσπαθούμε πάντα να βρίσκουμε σανίδα σωτηρίας.
Και την αρχή θα πρέπει Νίκο να την κάνετε εσείς οι προπονητές.
Πείτε στον κόσμο τι θέλέτε πως το φατνάζεστε πείτε την γνώμη σας και δείτε την απαοδή που θα έχουν . Είσαι για ένα μάζεμα άτυπο όλων των ανθρώπων του μπάσκετ προπονητές παράγοντες ένωση φίλαθλοι γονείς για μια ουσιαστική κουβέντα?

coachnick86 είπε...

Φίλε μου, πολύ καλά τα λες και εγώ τα λέω, ακόμα και στους ιθύνοντες (ένωση, σύνδεσμο διαιτητών,επιτροπή ορισμών, διαιτητές) όταν τους συναντώ, αλλά ακούω συνέχεια δικαιολογίες.
Έχουν όμως καταλάβει όλοι ποιος είναι ο σκοπός?
Οι ομάδες και οι προπονητές τους είναι διατεθειμένοι να "περάσουν" μια υγιή φιλοσοφία για το παιχνίδι στα μέλη τους και να την πράξουν?
Οι διαιτητές είναι διατεθειμένοι να είναι ανεπηρέαστοι από τραμπουκισμούς, προσωπικές συμπάθειες και τοπικισμό?

Όσο για τους γονείς, κάνε λίγο υπομονή ακολουθεί νέο άρθρο.
Είμαι θετικός στη συγκέντρωση.