Ωραίο άρθρο

......«Οι άνθρωποι που αγαπάνε πραγματικά το basketball δεν ξέρω αν λέγονται προπονητές, δεν ξέρω καν πως λέγονται, αυτό που ξέρω όμως είναι πως δεν κρίνονται από τις γνωριμίες ή τα διπλώματα και από τις αμοιβές και τα πάρε δώσε, αλλά από το τι έχουν θυσιάσει, για να μάθει έστω και ένας νέος άνθρωπος όχι πώς να βάζει καλάθια, αλλά να συνεργάζεται και να πειθαρχεί στο όνομα της ομάδας και να παθιάζεται από κάτι που τον υπερβαίνει........ >>


.......Ο προπονητής που συμβιβάζεται, που δεν εκβιάζει καταστάσεις, που δεν κονταρομαχεί σαν Δον Κιχώτης με ανεμόμυλους, που δεν υψώνει τη φωνή του προς χάρη της ομάδας, δεν λέγεται προπονητής.


.....Όταν οι άνθρωποι που το περιβάλλουν (μπάσκετ) θέλουν να το χρησιμοποιούν για δικούς τους λόγους, είτε ιδιοτελείς, είτε όχι και αρχίσει η φωνή σου να μην έχει καμία δύναμη, όταν οι παίχτες σου σταματάνε να χύνουν στην προπόνηση δύο φορές περισσότερο ιδρώτα από ότι στον αγώνα, παίρνεις απλά το καπέλο σου και φεύγεις.


Διαβάστε όλο το άρθρο του Μιχάλη Κοκολόγου στο :
coachbasketball.gr