Την προηγούμενη εβδομάδα και αφού ξεκινήσαμε την ομάδα παλαιμάχων (xronos.gr, aekomotinis.gr) παίξαμε 3 φιλικά παιχνίδια!!!!! : 1 με τους αστυνόμους και 2 με την ανδρική ομάδα της Α.Ε. Κομοτηνής .
Κάθε φορά, που ξεκινούσα από το σπίτι να πάω να παίξω, κάτι τα χρόνια, κάτι τα παραπανίσια κιλά, κάτι η ανύπαρκτη ΦΚ, κάτι η κούραση, κάτι η μέση και τα πόδια που πονούσαν, δεν μου "έκαναν" διάθεση.
Όμως, απ' τη στιγμή που "πατούσα" το πόδι μου στο γήπεδο και έπιανα την πορτοκαλί μπάλα, τα ξεχνούσα όλα, η κούραση και οι πόνοι εξαφανίζονταν και η διάθεση ερχόταν μέσα από την προσπάθεια και την χαρά του παιχνιδιού.
Είναι αυτό που λέμε: "τρώγοντας έρχεται η όρεξη".
Το άθλημα σε συνεπαίρνει, το άγγιγμα τη πορτοκαλί μπάλας είναι μαγικό, η εικόνα της μπάλας που περνά απ' το διχτάκι είναι χάρμα οφθαλμών, οι συνεργασίες, οι "χορευτικές" κινήσεις, οι επινοήσεις και τα σουτ είναι ομορφιά, τα κορμιά που έρχονται σε επαφή για την διεκδίκηση μιας μπάλας είναι "άγρια" ομορφιά, τα αισθήματα είναι όπως ενός μικρού παιδιού που παίζει, τα πειράγματα είναι απόλαυση, οι "τσακωμοί" για ένα σφύριγμα είναι γραφικοί, η χαρά, η ευχαρίστηση και η ευεξία ξεχειλίζουν.
Μετά το τέλος κάθε "συνάντησης" η θέληση όλων να ξαναβρεθούμε και να ξαναπαίξουμε είναι επιτακτική και κανονίζεται επί τόπου η πιο σύντομη επόμενη.
Τέλος. Η ομάδα παλαιμάχων και η ενασχόληση μαζί της θα γίνει κανόνας, σε κάθε ευκαιρία θα μαζευόμαστε και θα παίζουμε, είτε μόνοι μας, είτε με άλλους.
Να είστε όλοι καλά.
Κάθε φορά, που ξεκινούσα από το σπίτι να πάω να παίξω, κάτι τα χρόνια, κάτι τα παραπανίσια κιλά, κάτι η ανύπαρκτη ΦΚ, κάτι η κούραση, κάτι η μέση και τα πόδια που πονούσαν, δεν μου "έκαναν" διάθεση.
Όμως, απ' τη στιγμή που "πατούσα" το πόδι μου στο γήπεδο και έπιανα την πορτοκαλί μπάλα, τα ξεχνούσα όλα, η κούραση και οι πόνοι εξαφανίζονταν και η διάθεση ερχόταν μέσα από την προσπάθεια και την χαρά του παιχνιδιού.
Είναι αυτό που λέμε: "τρώγοντας έρχεται η όρεξη".
Το άθλημα σε συνεπαίρνει, το άγγιγμα τη πορτοκαλί μπάλας είναι μαγικό, η εικόνα της μπάλας που περνά απ' το διχτάκι είναι χάρμα οφθαλμών, οι συνεργασίες, οι "χορευτικές" κινήσεις, οι επινοήσεις και τα σουτ είναι ομορφιά, τα κορμιά που έρχονται σε επαφή για την διεκδίκηση μιας μπάλας είναι "άγρια" ομορφιά, τα αισθήματα είναι όπως ενός μικρού παιδιού που παίζει, τα πειράγματα είναι απόλαυση, οι "τσακωμοί" για ένα σφύριγμα είναι γραφικοί, η χαρά, η ευχαρίστηση και η ευεξία ξεχειλίζουν.
Μετά το τέλος κάθε "συνάντησης" η θέληση όλων να ξαναβρεθούμε και να ξαναπαίξουμε είναι επιτακτική και κανονίζεται επί τόπου η πιο σύντομη επόμενη.
Τέλος. Η ομάδα παλαιμάχων και η ενασχόληση μαζί της θα γίνει κανόνας, σε κάθε ευκαιρία θα μαζευόμαστε και θα παίζουμε, είτε μόνοι μας, είτε με άλλους.
Να είστε όλοι καλά.
