ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ : Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1965. Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ την περίοδο 1980-81 στον Εθνικό Γ.Σ. Αθηνών (παιδικό, εφηβικό, ανδρικό) με προπονητή τον αείμνηστο Πόλυ Πολυτιμίδη. Το 1985 πέτυχα την εισαγωγή μου στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Δ.Π.Θ. (Κομοτηνή). Αποφοίτησα το 1989 με κύρια ειδικότητα στο μπάσκετ. Εργάστηκα 1η φόρα ως προπονητής το 1986 στο παιδικό τμήμα του Σπάρτακου Αγ. Θεοδώρων Ροδόπης. Σύλλογοι που αγωνίστηκα: Γ.Α.Σ. Κομοτηνή (Α2 Εθνική 1989-90,1995-96), Α.Π.Σ. Πανθρακικός (Γ΄Εθνική 1986-89), Μ.Σ. Εθνικός Αλεξανδρούπολης (Γ' Εθνική 1994-95, Α' ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1996-97), Α.Ε. Κομοτηνής Μ.Γ.Σ. (Α' ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1997-98, 2001-02), Δ.Α.Ν.Σ. Δωριεύς (Α' Τ.Ε. Δωδεκανήσου 2002-03), Εθνικός Γ.Σ.(Β' ΕΣΚΑ 1980-1985), Α.Σ. Κτησιφών Παιανίας (Β' ΕΣΚΑ 1990-94), Α.Π.Σ. Σπάρτακος Αγ. Θεοδώρων (Β' ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1999-00). Σύλλογοι που εργάστηκα: Γ.Α.Σ. Κομοτηνή (Ακαδημίες), Α.Ε. Κομοτηνής Μ.Γ.Σ. (Α' Ανδρών-παιδικό-εφηβικό-Ακαδημίες), Δ.Α.Ν.Σ. Δωριεύς (Α' Ανδρών-παιδικό), Α.Σ. Κτησιφών Παιανίας (παιδικό-εφηβικό), Α.Π.Σ. Σπάρτακος Αγ. Θεοδώρων (Β' Ανδρών-παιδικό-Ακαδημίες), Άτλας Κομοτηνής B.C. (Ακαδημίες). Αξέχαστες στιγμές : Άνοδος στην Γ’ Εθνική με τον Α.Π.Σ. Πανθρακικός 1986-87, Άνοδος στην Β’ ΕΣΚΑ με τον Α.Σ. Κτησιφών Παιανίας 1991-92, Άνοδος στην Α’ ΕΚΑΣΑΜΑΘ με τον Α.Π.Σ. Σπάρτακος Αγ. Θεοδώρων 1999-00, Μέλος της μικτής ομάδας της ΕΚΑΣΑΜΑΘ 1987-88 και 1988-89, Πρωταθλητής στο πρωτάθλημα μπάσκετ Αεροπορίας με την 124 ΠΒΕ 1990, 10ος πιο εύστοχος στα τρίποντα στην Α2 Εθνική 1989-90 16/40 (40%), 13η θέση στο Παγκόσμιο Παλαίμαχων στην κατηγορία +40 το 2013, 2η θέση στο 1ο Πανελλήνιο τουρνουά Παλαίμαχων στην κατηγορία +40 2012. 720 επίσημα παιχνίδια, 311 νίκες- 399 ήττες ποσοστό 43.19% νίκες-55.41% ήττες. Την σεζόν 2024-25 προπονητής στο παιδικό τμήμα του Άτλα Κομοτηνής B.C. και σε τμήμα γεννημένων 2010-11.

15 Νοε 2011

Η συμπεριφορά του προπονητή

Το θέμα είναι η συμπεριφορά του προπονητή.




Όλοι έχουμε δει συμπεριφορές προπονητών κατά την διάρκεια προπονήσεων και αγώνων.


Κάποιες είναι καλές, αλλά κάποιες είναι πολύ άσχημες, όλες όμως έχουν μεγάλη αντανάκλαση προς τους παίκτες, τους αντιπάλους, τους διαιτητές, τους φιλάθλους, τους γονείς και τους δημοσιογράφους.


Άρα κάθε συμπεριφορά του προπονητή γίνεται αντιληπτή και κρίνεται.


Πολλές φορές η εικόνα της συμπεριφοράς σε χαρακτηρίζει.


Η συμπεριφορά μπορεί να βασίζεται σε σωστό και δίκαιο λόγο, αλλά τον ακυρώνει με τον λάθος τρόπο της.


Ας δούμε κάποιες περιπτώσεις :


Διαμαρτυρίες προς τους διαιτητές


Όλοι μας έχουμε παράπονα απ' τους διαιτητές και άλλος λίγο, άλλος πολύ διαμαρτυρόμαστε. 
Πρέπει όμως να έχουμε τρόπο και μέτρο στις διαμαρτυρίες μας. 
Να μην ωρυόμαστε, να μη το κάνουμε προσωπικό και να μην είμαστε συνεχώς προκατειλημμένοι.  
Π.χ. όταν η ομάδα μας είναι εξόφθαλμα καλύτερη ή χειρότερη και τα όποια σφυρίγματα του διαιτητή δεν πρόκειται να επηρεάσουν το αποτέλεσμα, είναι άτοπο να διαμαρτυρόμαστε.
Όταν ειδικά, το κάνουμε μπροστά σε μικρούς αθλητές και γονείς και τους προκαταβάλουμε, δίνοντας τους "πάτημα" να κάνουν κι αυτοί τα ίδια και δεν τους συνετίζουμε, είναι ότι χειρότερο και απαράδεκτο, άσε που ίσως να μη γίνεται ούτε καν αυτό, αλλά εμείς οι ίδιοι να "πέφτουμε"στα μάτια τους.


Επιτέλους, ο διαιτητής σφυρίζει με τα δικά του μάτια, τη δικιά του αντίληψη, τη δικιά του οπτική γωνία και είναι κι αυτός άνθρωπος, θα κάνει και λάθος στην κρίση του, μήπως εμείς δεν κάνουμε. 
Άμα μετρήσουμε τα δικά μας λάθη και των διαιτητών, θα δείτε ότι πάντα τους "κερδίζουμε" με μεγάλη διαφορά.
Και τέλος, αφήστε τον διαιτητή να εκτεθεί, αν πραγματικά και επί τούτου σας αδικεί, μην εκτίθεστε εσείς. 


Υποτίμηση και σνομπισμός προς τους αντιπάλους


Το να φέρεσαι και να μιλάς με απαξιωτικό τρόπο στους αντιπάλους ή για τους αντιπάλους είναι απαράδεκτο (εσύ και οι παίκτες σου να κοροϊδεύουν). 
Το ίδιο ισχύει όταν υπερεκτιμάς την ομάδα σου και υποτιμάς τον αντίπαλο με την καθοδήγησή σου, άσε που κινδυνεύεις να την "πατήσεις" και να γίνεις ρεζίλι.
Όπως επίσης απαράδεκτο είναι, να φανατίζεις και να προκαταβάλεις τους παίκτες, τους γονείς, τους φιλάθλους σου εναντίον των αντιπάλων και να τους ωθείς σε ανάρμοστες συμπεριφορές προς αυτούς (πχ να χτυπούν αντιαθλητικά, να βρίζουν, να γιουχάρουν κλπ)  


Συμπεριφορά προς τους παίκτες


Ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι στους παίκτες κρίνεται και απ'αυτούς, αλλά  και από τους δικούς τους ανθρώπους. 
Έτσι σου βγαίνει τ' όνομα στην δουλειά σου, για το τι προπονητής είσαι, αν νοιάζεσαι για τους παίκτες σου, την πρόοδο τους, την διαπαιδαγώγησή τους, αν τους υπολογίζεις ή όχι, αν τους φέρεσαι καλά ή όχι κλπ.


Ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας μας


Ο τρόπος που βάζεις να παίξουν οι παίκτες σου σε χαρακτηρίζουν σαν προπονητή π.χ. νίκη με κάθε κόστος και τρόπο, εξόντωση του αντιπάλου (υπερβολικά μεγάλες διαφορές), αντιαθλητικό παιχνίδι (βάζουν τα παιδιά να χτυπούν), αμυντικογενή, επιθετικογενή, άναρχο, οργανωμένο, αργό, γρήγορο, σετ, run 'n gun, κλπ.).


Τέλος κι επειδή τον τελευταίο καιρό βλέπω συχνή χρήση της άμυνας ζώνης σε παιδικούς αγώνες (δεν είναι υποχρεωτικός, αλλά άγραφος κανόνας, να μη παίζουμε ζώνη σε παιδικό και κάτω), τονίζω ότι είναι δείγμα άσχημο από τους προπονητές που την χρησιμοποιούν, δείχνει ότι λειτουργούν με το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", είτε να κερδίσουν, είτε να χάσουν με λιγότερους πόντους (αν είναι δυνατόν, που? σε παιδικό πρωτάθλημα), ματαιόδοξο, το κακό όμως είναι για τα παιδιά, που τα καταδικάζουν σε αμάθεια και  τα μπολιάζουν με κακές συνήθειες για χάρη κάποιου πρόσκαιρου αποτελέσματος, χωρίς να σκέφτονται το κακό που τους κάνουν.


Γενικότερα, στους προπονητές υπάρχει κοντοφθαλμοσύνη, αρρωστημένη φιλοδοξία, ματαιοδοξία, υπεροψία, σνομπισμός και πρέπει να προσπαθούμε να τα μειώσουμε και να εκλείψουν απ' την συμπεριφορά μας.   


Δεν διεκδικώ τον τίτλο του σοφού, του ξερόλα και του αλάθητου και γι' αυτά που έγραψα παραπάνω, είμαι ο πρώτος που τα έχει κάνει και ίσως κάποια να τα κάνω ακόμα πάνω στην ένταση της προπόνησης και του παιχνιδιού, αλλά ειλικρινά προσπαθώ συνεχώς να τα αποφεύγω, το ίδιο συστήνω και σε σας.


Να είστε όλοι καλά.


coachbasketball.gr
basketblog.gr